BROOKS WAS HERE!
Dünya sinema listelerinde haklı olarak en önde yer alan “Esaretin Bedeli” filmini hepimiz izlemişizdir.
Filmde 50 yılını hapishanede tamamlamış Brooks ismindeki mahkum tahliye edilir. Ancak özgürlüğü bilmeyen Brooks özgür hayata adapte olamaz ve kendini asarak intihar eder. Kendini astığı tavana kazıdığı son notu “Brooks buradaydı” “Brooks was here!” yazısıdır.
İçeride geçen bir ömürden sonra dışarıya bırakılan insanın ruh yapısını anlatan ve aslında özgür olamadıklarını anlatan Brooks‘un bıraktığı mektup ise tam bir ibret vesikası: Mektup şöyle;
“Dışarda her şeyin ne kadar hızlı olduğunu anlatmam mümkün değil millet. Küçükken bir otomobil görmüştüm ama onlar artık her yerdeler. Dünya gerçekten çok aceleyle hareket ediyor. Şartlı tahliye memurları beni bu eve soktu, bir de markette iş verdiler. Zor bir iş değil ama çoğu zaman ellerim acıyor. Mağaza müdürünün benden hoşlandığını sanmıyorum. İşten sonra bazen parka gidip kuşlara yem veriyorum. Belki Jack gelip beni bulabilir diye düşünüyorum ama gelmiyor. Nerde olursa olsun umarım iyidir ve yeni arkadaşlar ediniyordur. Geceleri uyumakta güçlük çekiyorum sanki düşüyormuşum gibi kötü rüyalar görüyorum korkuyla uyanıyorum. Bazen nerede olduğumu hatırlamam bir süre alıyor. Belki de bir silah alıp birini vurmalıyım o zaman beni eve gönderebilirler. Müdürü vurabilirim, bir tür kazanç olur. Sanırım bu saçmalıklar için biraz fazla yaşlıyım, burayı sevmiyorum. Sürekli korkmaktan yoruldum. Kalmamaya karar verdim. Sanırım benim gibi yaşlı bir hırsız için çok üzülmezler.
Not: Heywood’a gırtlağına bıçak dayadığım için üzgün olduğumu söyle. Hiç gücüm kalmadı”
Film de müthiş psikolojik mesajlar var. Birçok etkileyici sahne içinde “Brooks Buradaydı” ifadesi ve sahnesini ayrı bir yere oturtmakta fayda var. Hayatın sonuna gelmiş bir kişinin hayatı özetlemesi vardır Brooks buradaydı ifadesinde.
Dünyanın gerçekten acelesi varmış gibi hareket ediyor. Zaman sürekli deveran ediyor. Zaman hızla akıp gidiyor. Dünya hızla bizi terk ediyor.
Yaptıklarımız, yapamadıklarımız, sevdiklerimiz, sevmediklerimiz, mutluluklarımız, pişmanlıklarımız, ahlarımız, sevinçlerimiz, üzüntülerimiz hepsi ama hepsi burada yaşanacak ve bitecek.
Şu dünyada oynadığımız kendi filmimizin sonunda yani “İnsanlığın Bedeli”nde hepimiz kendi ismimizi yazarak “… buradaydı” diyerek perdeyi indireceğiz.
KAYNAK: GÜLLÜ HUKUK OFİSİ – https://avibrahimgullu.com/brooks-was-here/
Bir yanıt bırakın